Trochę magii w życiu.

  Mikołajki już za nami. Udało mi się utrzymać magię, chociaż myślałam przez chwilę, że już nie ma tajemnicy

 i wyczekiwania na Mikołaja. Zaczęło się u nas listem, który pierwszy raz w życiu mój synek (6) napisał własnoręcznie. Ależ byłam z niego dumna (i on z siebie też). Prośby o prezenty dla siebie i dla młodszej siostry, bo przecież ona pisać nie umie ;) wcale nie były jakoś szczególnie kosztowne :). List trzymał przy sobie powtarzając, że musi sprawdzić czy Mikołaj faktycznie go zabierze i nie uśnie dopóki się nie przekona.. oczywiście usnął, a list w tajemniczych okolicznościach zniknął. Dziecko rano szybko wstało i przeszukało wszystko na około żeby się upewnić, że nie spadł gdzieś. „Mamuś nie ma, zniknął ten list” przybiegł do mnie podekscytowany. 

  Wszystko było tak jak miało być do 3 grudnia, kiedy dziecko wróciwszy ze szkoły powiedziało, że Mikołaj umarł. Zapytałam więc jak to?? Dowiedziałam się, że na religii siostra powiedziała dzieciom, że Mikołaj żył kiedyś, ale umarł i teraz ludzie się przebierają za Mikołaja i podkładają prezenty. Trochę mi zajęło żeby tak rozmowa się potoczyła, aby on sam nie był pewien czy istnieje.. Wkurzyłam się trochę, bo wiem oczywiście, że to zgodnie

 z wiarą siostra przekazała dzieciom informacje, ale jednak zabrała maluchom magię, którą ja starałam się utrzymać. Oczywiście okazało się, że niewyjaśnione zniknięcie listu i pojawienie się prezentu

 (w równie tajemniczych okolicznościach) sprawiło, że udało się dzieciom sprawić radość i taką niepewność jak to się stało.. może jednak Mikołaj istnieje.

Jakie jest Wasze zdanie.. powinniśmy starać się aby dzieci jak najdłużej cieszyły się dzieciństwem czy uświadamiać je jak najwcześniej??